Opisy zajęć

Opis

MUAY THAI/ K-1 – Cechami wyróżniającymi boks tajski na tle innych popularnych stylów jest szerokie użycie uderzeń łokciami i kolanami (w formule amatorskiej na łokcie, kolana i korpus są zakładane ochraniacze, w walkach zawodowych są one nieosłonięte). Tego rodzaju uderzenia niejednokrotnie skutkują szybkimi nokautami.W boksie tajskim kładzie się również szczególny nacisk na używanie niskich kopnięć okrężnych. Boks tajski przywiązuje dużą wagę do klinczu, czyli walki w zwarciu. Jest to łatwo rozpoznawalny element boksu tajskiego. Pozycja walki jest głównie frontalna, ręce trzyma się szerzej niż w bokserskiej gardzie, dzięki czemu trudniej złapać w klincz. Dozwolone są przechwyty kopnięć, obalenia i podcięcia, natomiast zabronione rzuty, jakie się stosuje w judo. Początkowo ciosy bokserskie były słabością muay thai, gdyż kładziono większy nacisk na techniki nożne. Obecnie są szeroko spotykane. Co więcej, mistrzowie muay thai niekiedy zostają mistrzami świata w boksie zawodowym. K-1 Jedna z formuł rywalizacji w sztukach walki. Dopuszczalne techniki walki zostały zaczerpnięte z boksu tajskiego, karate, kickboxingu i tradycyjnego boksu, lecz w K-1 nie ma ciosów łokciami, ograniczeń wagowych ani walki w parterze.

Opis

POWER FIT TRAINING - to trening, który pomoże Ci poprawić siłę, kondycję, wydolność i szybkość w krótkim czasie.
Ten trening nie zna litości – zmusi do pracy każdy mięsień, a jego intensywność sprawi, że porządnie się zmęczysz i spocisz.
Jest to trening wytrzymałościowo-siłowy,skonstruowany tak, aby angażować do pracy całe ciało. Intensywne i zróżnicowane ćwiczenia rewelacyjnie poprawiają kondycję, wzmacniają i rzeźbią wszystkie partie mięśniowe oraz skutecznie redukują tkankę tłuszczową.
Wszystko to okupione jest ciężką pracą.

Bo POWER FIT TRAINING to naprawdę niezły wycisk!!!

Opis

SYSTEMA (ros. Система) – rosyjski system walki zaprojektowany dla osiągnięcia wysokiego poziomu skuteczności. Systema jest wykorzystywana przez nieliczne oddziały Specnazu. System walki opiera się na wiedzy o tym, jak różne układy ludzkiego organizmu (nerwowy, krwionośny, limfatyczny) oraz psychika reagują na oddziaływania zewnętrznych i wewnętrznych czynników takich jak: temperatura, ciśnienie, napięcie mięśniowe, ból, stres, strach itp. Podstawowym elementem metodyki jest kontrola oddechu, uzyskiwana przez specyficzne ćwiczenia oddechowe, rozwijanie intuicji oraz indywidualnych predyspozycji trenującego. Poprawne wykorzystanie oddychania pozwala kierować stanami psychiki, napięciami w mięśniach i układzie nerwowym oraz wykonywać zamierzone działanie przy wykorzystaniu minimalnej siły mięśniowej.

Zasady:

1. Relaks praca z oddechem…

Rozwijanie energii wewnętrznej co umożliwia zachowanie spokoju w stresującej sytuacji, wyeliminowanie strachu oraz dłuższą zdolność do prowadzenia walki. Stosowanie licznych ćwiczeń oddechowych pozwala ograniczyć bodźce zewnętrzne i skupić się na ataku przeciwnika bądź przeciwników. Trening ten wymaga świadomego udziału, dojrzałości i otwarcia na doznania wewnętrzne.

2. Trening giętkości, elastyczności i przyjmowania uderzeń…

Trening ten pozwala absorbować siłę ciosu o dużej sile. Cechą charakterystyczną jest częste użycie ruchów barkami. Pady, przewroty i obalenia są wykonane bezpośrednio na podłożu na jakim się ćwiczy, bez uszczerbku na zdrowiu. Realna walka to również realne podłoże bez mat. Elastyczność i giętkość pozwala przeprowadzić obronę bez podziału na ciosy, uniki i bloki zachowując ciągłość ruchu. W przypadku gdy dany manewr nie przyniósł skutku przechodzimy do następnego dzięki wypracowanej instynktowej reakcji zaatakowanej części ciała.

3. Techniki nożne.

„Krótkie” uderzenia nożne stosuje się do znokautowania przeciwnika i uszkodzenia stawów. Uderzenia „wydłużone” stosuje się do obalenia przeciwnika, wytrącenia z równowagi lub odepchnięcia. Rozróżnia się także kopnięcia-nadepnięcia. Serie kopnięć wykonuję się w ciekawej kombinacji tzw. „trojki” czyli potrójne uderzenie jedną nogą. Większość kopnięć jest poniżej pasa wymagających mniej czasu, energii i rozciągnięcia, dlatego też sistiemę mogą ćwiczyć osoby w każdym wieku bez „siłowego” rozciągania.

4. Techniki ręczne.

Główna zasada to uderzaj miękką powierzchnią (np. otwartą dłonią) w twarde części ciała, a twardą powierzchnią (pięść, łokieć) w miękkie części ciała. Tak jak przy kopnięciach wykorzystuję się tzw. „trojkę”- trzy uderzenia tą samą ręką. Uderza się zarówno na wydechu i wdechu. Uderzenia „krótkie” stosuję się do znokautowania i szokowania przeciwnika, a „wydłużone” do obalania i wytrącenia przeciwnika z równowagi. Uderza się pod różnymi kątami.

5. Bloki, uniki, pozbawienie równowagi.

Stosuję się pozwalając przeciwnikowi na kontynuowanie ataku wzdłuż zamierzonej trajektorii z jednoczesnym przejęciem jego siły. Ręce trzymane są blisko ciała by nie tworzyć tzw. „pustej” przestrzeni i móc kontrolować napastnika. Podcięcia stosuję się „wchodząc” w ruch przeciwnika. Do obaleń używa się też nadepnięć i kopnięć na stawy kolanowe.

6. Broń.

Obrona przed atakiem nożem, rzucanie nożem, strzelanie, przejmowanie broni krótkiej od napastnika, walka saperką wojskową; ćwiczenia długim kijem i szablą. Jest to podstawowa broń wykorzystywana w sistiemie jednakże używa się wszystkiego co ma się pod ręką do samoobrony.

7. Plastyczność i ciągłość ruchu.

Poruszanie się jest płynne i bezwysiłkowe wykorzystujące pełny zakres działania wszystkich stawów, koordynację, by nie przerywać obrony nawet przy błędzie lub małej efektywności kontry i płynnie przejść do innej akcji.

8. Obrona z ziemi przed jednym lub kilku przeciwnikom.

Podany jest kompleksowy system padów, rzutów, przetoczeń i kontroli atakującego.

9. Ćwiczenia grupowe.

Mające na celu intuicyjne zachowanie podczas grupy napastników. Ćwiczy się nawet obronę przed kilkunastoma napastnikami.

10. Trening dla zaawansowanych.

Rozwijanie energii wewnętrznej i bezdotykowe jej użycie. Zdrowotne przesyłanie energii, rozpoznawanie kolorów z zawiązanymi oczami, biegi itp.

11. Filozofia.

Po przeniknięciu sistiemy do grup cywilnych i osobistych doświadczeń życiowych propagatorów – liderów sistiemy następuje odniesienie do istoty Boga jako centrum wszechrzeczy. Filozofią jest religia chrześcijańska, prawosławna. Tylko głęboka wiara pozwala uniknąć przekroczenia granic obrony koniecznej. Podstawową zasadą jest nie wyrządzać krzywdy i nie reagować ponadto co potrzebne jest w danej sytuacji. Wyzbywanie się nadmiernej agresji. Trening jest sposobem życia i wszechstronnego rozwoju fizycznego, psychicznego i duchowego. Nie rozgrywa się żadnych zawodów sportowych.

12. Hierarchia.

W sistiemie nie ma żadnych pasów i stopni. O przejściu danego adepta w grono instruktorów decyduje jego bezpośredni mistrz – instruktor podczas oficjalnego egzaminu.

Opis

BRAZYLIJSKIE Jiu-Jitsu – to sztuka walki wywodząca się z jiu-jitsu, zapasów i judo, która wyróżnia się naciskiem na walkę w parterze.Brazylijskie jiu-jitsu koncentruje się na walce z jednym przeciwnikiem. Celem walki jest przejęcie kontroli nad przeciwnikiem poprzez zadawanie mu kontrolowanego bólu (dźwignie) bądź pod groźbą utraty przytomności- z bólu lub od duszenia. Walka w brazylijskim jiu-jitsu odbywa się głównie w parterze. Taktyka polega na sprowadzeniu przeciwnika do parteru, unieruchomieniu go i wykonaniu techniki kończącej- dźwigni bądź duszenia, zmuszającej przeciwnika do poddania się bądź pozbawiającej go przytomności. Zawodnicy brazylijskiego jiu-jitsu walczą w zwarciu, co dodatkowo utrudnia ich przeciwnikom wykonywanie uderzeń.

Podstawowe dwie formuły walki w BJJ to:

• walka w gi (kimonie),
• walka bez gi (Submission wrestling)

SUBMISSION WRESTLING – Walka toczy się jedynie przy użyciu chwytów, zabronione są uderzenia. W przeciwieństwie do tradycyjnych zapasówdozwolone jest korzystanie z dźwigni (na stopę, kolano, nadgarstek, łokieć i bark) oraz duszeń (poza uciskiem na krtań i tchawicę). Zawodnicy nie są zobligowani do noszenia uniformu. Walka toczy się na zapaśniczej macie. Zwycięstwo odnosi się przez poddanie się rywala, decyzję sędziego o przerwaniu walki lub po upływie regulaminowego czasu, na punkty. Punkty otrzymuje się za wykonanie określonych akcji technicznych – rzutów, obaleń, trzymań, przejść w parterze. Formuła ta została stworzona, aby umożliwić zawodnikom różnych stylów opartych na chwytach rywalizację na prostych i jednoznacznych zasadach.

Opis

MMA – (Mixed Martial Arts) dopuszcza się użycie wszelkich technik walki wręcz,dozwolonych w innych sportach walki, z wyłączeniem użycia broni. W MMA znajdziesz więc elementy judo, jiu-jitsu, boksu, kick-boxingu, boksu tajskiego, brazylijskiego jiu-jitsu, zapasów, karate, kung-fu czy taekwondo. Zawodnik MMA musi być wszechstronnie przygotowany zarówno technicznie, jak również kondycyjnie i psychicznie. By zostać fighterem MMA, trzeba nie tylko opanować techniki ataku i obrony we wszystkich trzech płaszczyznach walki (stójce, klinczu, parterze), ale także nauczyć się ich łączenia, czyli płynnego przechodzenia między nimi.W typowych walkach MMA dozwolone są rzuty, ciosy pięściami, kopnięcia, dźwignie, duszenia. Zabronione są natomiast techniki stwarzające znaczne niebezpieczeństwo dla zdrowia zawodników. Mieszane sztuki walki to tak naprawdę sport dla każdego, niezależnie od płci, wieku i dotychczasowej historii aktywności fizycznej. To świetna propozycja dla tych, którzy chcą zadbać o swój wygląd, kondycję i sprawność, a jednocześnie przełamać codzienną monotonię i dowiedzieć się, jak chronić siebie i bliskich w razie zagrożenia.

Opis

BOKS – walka między dwoma zawodnikami używającymi do tego celu tylko pięści. Zajęcia te przeznaczone są dla osób w tzw. średnim wieku które nie miały nic lub mało wspólnego z tego typu treningiem. Oferta skierowana jest przede wszystkim do osób,chcących poprawić swoją ogólna sprawność fizyczną, samopoczucie oraz powalczyć z nadwagą lub uzależnieniami. Ćwiczący poznają boks od podstaw uczą się technik poruszania, zadawania ciosów i obron przed nimi. Różnorodność form i środków treningowych oraz zestaw ćwiczeń specjalnie dla tej dyscypliny sportu ukierunkowanych sprawia że zajęcia są ciekawe i wszechstronnie rozwijające. Konstrukcja i przebieg zajęć to odzwierciedlenie treningów zawodników wyczynowo uprawiających boks. Treningi jednak są całkowicie bezpieczne i dostosowane do fizycznych możliwości ćwiczących.